ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ (ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ 2018)

*Η χρονιά που απέρχεται αφήνει πολλά πίσω της.
Καλά και κακά.
Για να ακριβολογώ τα κακά είναι ασυγκρίτως περισσότερα από τα καλά, αλλά ας πάει και το παλιάμπελο, να μη το γκρινιάξω και στο τέλος.
Αυτό που σίγουρα σας βρίσκει όλους σύμφωνους είναι ο ερχομός της Ανάπτυξης, η οποία κατάφερε και μοίρασε τα δώρα της πριν τον Άη Βασίλη...

*Η προσπάθεια συγκρότησης δημοτικής παράταξης που θα αντιπαρατεθεί στον Μάρκο κυοφορείται δυο ολόκληρα χρόνια.
Σύμφωνα με τις πρώτες εξετάσεις που έγιναν σε διαγνωστικό πολιτικό κέντρο του νησιού, υπάρχει σοβαρή ανησυχία για ενδεχόμενη "αποβολή".
Έτσι έδειξε η υπερηχοτομογραφία.
Αυτό μου είπε ο "γιατρός" που παρακολουθεί την εγκυμοσύνη, αυτό σας λέω.

*Μας τα πρήξανε ΚΑΙ αυτή τη χρονιά οι τηλε-μετεωρολόγοι με την μετεωτρομοκρατία.
Στο μενού προστέθηκαν και οι "βαπτίσεις" στα διάφορα "ακραία" καιρικά φαινόμενα.
'Ερχεται ο Ζορμπάς, όπου νάναι καταφθάνει η Πηνελόπη, οσονούπω αφικνείται κι ο Ραφαήλ.
Αν συρράψεις τις προγνώσεις τους φτιάχνεις ένα περιβάλλον προφητείας της Συντέλειας.
Συγκρινόμενη η πραγματική Αποκάλυψη μοιάζει με κακογραμμένη επιθεώρηση.
Ουαί κραυγάζουν οι επιστήμονες, εμβατήρια τρόμου σαλπίζουν από κοντά κι οι τηλεπερσόνες.
Το κατά πόσο η διασπορά τρόμου δικαιώθηκε  στη συνέχεια από τη ζωή, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μόνο οι οικονομολόγοι (του κώλου το ξεκαθαρίζω...) θα έχουν "επιτυχίες" στις προβλέψεις τους;

*Η διασκέδαση που προσέφερε (και θα προσφέρει, το εγγυώμαι!) ο Ηλίας του 16ου είναι ομολογουμένως άξια πολλών επαίνων.
Σε γκρίζες εποχές και καταθλιπτικούς καιρούς, το να γίνεσαι ρόμπα ξεκούμπωτη για μια καρέκλα  προσφέροντας άκοπο γέλωτα, είναι μεγάλη υπόθεση.
Δεν είμαι όμως σε θέση να ισχυριστώ, πως ανάλογα το αντιμετωπίζουν κι εκείνοι που έχουν τύχει των "φιλοφρονήσεών" του.
Διότι ως γνωστόν, την προβοκάτσια πολλοί ηγάπησαν.
Τον προβοκάτορα ουδείς.
Ούτε καν οι επωφελούμενοι από τις πράξεις του.
Το κακό με τις προβοκάτσιες είναι πως δύσκολα σβήνονται τα ίχνη τους.
Και ακόμα δυσκολότερα ξεχνιούνται...

*Η αθρόα προσχώρηση στην "Οικολογία" συμπολιτών που έβγαζαν σπυριά και μόνο στο άκουσμά της στο παρελθόν, ελπίζω να συνεχιστεί και μέσα στο 2019.
Όχι τίποτα άλλο δηλαδή.
Δεν το βρίσκω κομψό να παραπονιούνται οι "αριστεροί" συναγωνιστές από τους οποίους γεμίσαμε τα τελευταία "αντιμνημονιακά" χρόνια.

*Ευτυχώς που έσκασε και η ιστορία με τους δέκα αντιφρονούντες στην Παριανή Μεγάλη Ιδέα (το αεροδρόμιο ντε, ξεκολλάτε!) και νεκραναστήθηκαν φορείς των οποίων είχαμε χάσει το στίγμα τους εδώ και πολλά-πολλά τέρμινα.
Κάτι όμως είναι κι αυτό.

*Και μια κι αναφέρθηκα σε φορείς και ανακοινώσεις, τι θυμήθηκα ο μπαγάσας στα τελειώματα του '18;
Ήταν Φλεβάρης του 2007 όταν δέχθηκα σφοδρή επίθεση από πολλούς και διαφόρους (των φορέων περί ων ο λόγος) εξαιτίας της θέσης μου υπέρ της κατ' εξαίρεση αδειοδότησης επιπλέον μέτρων του Σ/Μ Ατλάντικ, σε σχετική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Έφτασε ο επιθετικός σε βάρος μου οίστρος τους σε τέτοια επίπεδα, ώστε εξομοιώθηκε η πράξη μου με το -θρυλούμενο- άνοιγμα της Κερκόπορτας. 
Αρχές του 2019 και θα δούμε ποιος αλλοτινός "Παλαιολόγος" θα παίξει τον ρόλο -ενός ακόμη- "Μωάμεθ  Β' Πολιορκητή", του τοπικού εμπορίου...


Άντε και καλή χρονιά!!!

201?

ΣΤΑΘΗΣ

 «Πάει ο παλιός ο χρόνος» - μαζί του από καιρό έχει φύγει και η Παγκοσμιοποίηση, μαζί της φαίνεται να φεύγει και η Δύση.
 Το τέλος της παγκοσμιοποίησης μας έχει εισαγάγει σε μια προπολεμική εποχή (που η ίδια προετοίμασε). Ταυτοχρόνως η Δύση – έτσι όπως την ξέραμε – διαλύεται.
Μαζί της πεθαίνει η αστική δημοκρατία, ενώ νέες εφιαλτικές μορφές διακυβέρνησης ξεπροβάλλουν, ούσες πιο κοντά στις ήδη εγκαθιδρυμένες οικονομικές δικτατορίες.
 Σε αυτό το τοπίο, οι διακυβερνήσεις τύπου Ελλάδος είναι απλές αστειότητες – έρχεται στην Αθήνα η γκόου μπακ φράου Μέρκελ και η βάρκα (στις Πρέσπες) γέρνει..!
  Τάιμ άουτ, καλές γιορτές και βλέπουμε…

 ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/302778/201

Χορογραφίες με τον Λάκη Γαβαλά

Ο πολυκύμαντος βίος του Λάκη Γαβαλά, ενίοτε ταραχώδης και οπωσδήποτε πέρα από τα ακραία όρια της ευπρεπούς συμπεριφοράς, θα μπορούσε, λέμε τώρα, να κάνει  Γερμανό αξιωματικό να χάσει το βηματισμό του. Με διεθνή παρουσία, στο μπαλέτο της Ραφαέλα Καρά (R1 Ιταλία), μόδιστρος υψηλών προδιαγραφών, θαμώνας σε παρισινά κουτούκια της παλιάς καλής γαλλικής μουσικής, Εντίθ Πιαφ και οι λοιποί, ασυλλόγιστος, πτώχευσε με την κρίση όπως, παλιότερα, οι επιχειρηματίες που απλώθηκαν στα Βαλκάνια, πχ στη Ρουμανία, φάγανε όσα κέρδισαν στα ποτά, στα χαρτιά και στις γυναίκες και τη θέση τους πήραν οι Τούρκοι. Έκτοτε, προπέτης φιλοξενούμενος τηλεοπτικών εκπομπών, ξοδεύει ανέμελα το κεφάλαιο της αφροντισιάς, θα έλεγε κανείς και της αναίδειας που διαθέτει, σε μια πτωτική πορεία, για όσους τουλάχιστον, όπως εγώ, δεν τον γνωρίζουν παρά μόνο ως «θεατές» της  επικαιρότητας. Οπότε ο καθένας, κατά τη φαντασία του, μπορεί να βάλει αυτόν ή όποιον άλλο θέλει στη θέση του Κωνσταντή, των «ελεύθερων πολιορκημένων» κατά Βάρναλη-«πάλι μεθυσμένος είσαι…. Σύμβολο ο Λάκης μιας χώρας που ακκίζεται όταν δεν «κοιμάται» ενώ καθεύδει χωρίς φρένο, χωρίς αιδώ.
Είναι να αναρωτιέσαι πως γίνεται ο λικνιζόμενος Λάκης  να δείχνει μια τόσο  σαφή πορεία, από τα ξεχωριστά νιάτα ως την προχωρημένη κατηφορική ενηλικίωση, ενώ ο πας τυχαίος εκπρόσωπος του λαού να θυμίζει σε κάθε του εμφάνιση, ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως κόμματος, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, τον «πονηρό πολιτευτή» του Σαββόπουλου, άσμα άλλης νιότης κι αυτό. Αναλλοίωτη εικόνα δεκαετιών πολιτευόμενης υποκρισίας και αναλγησίας, σταθερή στο χρόνο, σκληρόπετση, γρανίτης, απαθής και αμετακίνητος, με θράσος χιλίων πιθήκων. Για να επιτύχει  το μόνο που τον απασχολεί μόλις εκλεγεί: την επανεκλογή του. Κατά την ανενδοίαστη εξομολόγηση  παλαιού υπουργού, με καταγωγή από νησιά όπου η εγγενής τρέλα τους οδηγεί στην, ενίοτε γοητευτική, αμετροέπεια.
Από επαγγελματική υποχρέωση έχω γράψει μερικούς προ-υπολογισμούς για τη χώρα, ως Καζαμίας που κανείς δεν πρόκειται να του ζητήσει λογαριασμό στο γέρμα του  έτους, τι πρόβλεψε και τι όντως έγινε. Είναι προτιμότερη η αναφορά στον Γαβαλά, μια διάφανη περίπτωση, εντελώς καθώς πρέπει συμφώνως τω Νόμω, στο τέλος-τέλος  πτώχευσε ως έμπορος, συνελήφθη, φυλακίστηκε. Λαϊκίζοντας, προσθέτω χωρίς τύψεις: με τα λαμόγια απ’ έξω να γιορτάζουν στην υγεία των κορόϊδων.
Τι να πούμε για τον καινούργιο χρόνο; Τον πόνο για τη χώρα που είναι στο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, ότι κι αν κάνει θα σκοντάψει, θα ραγίσει καρδιές, θα κλάψει; Γιατί να ξαναγράψουμε, ακόμα μια φορά, ότι την ίδια ώρα που βούλιαζε η αριστερά αντιλαλούσε η καμπάνα της κατάπτωσης  της δεξιάς; Αντάμα φώναζαν «οίκαδε» με το Στρατό στη Σμύρνη, η τοτινή καταστροφή ζευγαρώνει με τα σημερινά, «ένας δεν είναι μα χιλιάδες σε μια αράδα σκοτεινή», από τον Εφιάλτη, στον Νενέκο, Φίλη και Ρεπούση(γι’ άλλους, πεθαμένους πια, το έγραψε ο Βάρναλης) αλλά τώρα αυτούς βλέπω να συνωστίζονται στα λιμάνια, ψάχνοντας βάρκα σωτηρίας,  καθώς βλέπουν να μακραίνει η Αλεξάνδρεια της Εξουσίας που χάνουν.
Υπονομεύουν, όπως δύναται ο καθένας, τους κιτρινογιλεκάδες στη Γαλλία, ο καταπτοημένος αλλά σκληρόπετσος Μακρόν, η ελλιποβαρής Λεπέν και στη μέση ο Μελανσόν, ο πιο υποδειγματικός συνδυασμός ανικανότητας και δειλίας, σαν φράκο στα πυρπολημένα Ηλύσια Πεδία. Τα ίδια στην Ιταλία με τους καλοθελητές της διανόησης και της δημοσιογραφίας, ξέχειλους από ανυπομονησία να δουν αγκαλιά τον Σαλβίνι με τον Μπερλουσκόνι,  για να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, να έρθει το πράμα στον τόπο του. Για να ρητορεύουν περί Δημοκρατίας και  Διαφθοράς ελεύθερα και απατηλά.
Και πως θα πληρωθούν όσα απαιτούν οι κίτρινοι χαχόλοι, μικρομεσαίοι παριζιάνοι προλετάριοι, ρωτάει ο κάθε ευπρεπής του δημόσιου βίου; Το 2018 ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε κατά 12.380 δις ευρώ και 149.890 άτομα απόκτησαν εντός του έτους περιουσία άνω των 50 εκ $. Φτάνουν;
Τι ακριβώς ζητάνε οι νοσταλγοί μιας άλλης εποχής με την ελπίδα μιας άλλης αριστεράς; Οι σπίθες κάθε τόσο σπινθηρίζουν αλλά ο κάμπος είναι υγρός, σχεδόν βάλτος, ακόμα. Δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη η Ελευθερία. Θέλει και αντοχή, πείσμα και υπομονή.
Αποστόλης Αποστολόπουλος iskra

-

Ελλάδα Τουρκία και ΗΠΑ.

Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α
 
Οι διαχρονικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, με τις ΗΠΑ είναι διαχρονικές και έχουν βάθος και προϊστορία.
Η Ελλάδα πάντα ως «υπάκουος σύμμαχος» εκτελούσε τις εντολές της υπερδύναμης έστω και σε βάρος των συμφερόντων της.
Η Τουρκία από την μεριά της, οσάκις συνέπιπταν τα συμφέροντα της με αυτά του μεγάλου αδελφού, εκτελούσε αλλά ταυτόχρονα παρήγαγε και εξωτερική πολιτική προς όφελος της.
Έτσι σε αυτή την λογική δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, τόσο στις επιχειρήσεις Ιράκ- Αφγανιστάν, αλλά και στην παρούσα φάση στις επιχειρήσεις της Συρίας.

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική της, άλλοτε συμμαχώντας με τον ISIS και τώρα δημιουργώντας συμμαχία με τον άξονα του κακού, « Ρωσία – Ιράν», αλλά και η μετωπική σύγκρουση της με τις ΗΠΑ στο θέμα των Kούρδων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αντί να έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση της «τουλάχιστον», εν τούτοις βλέπουμε να είναι ο κερδισμένος στην περιοχή εκμεταλλευόμενη τόσο τις ΗΠΑ αλλά και την Ρωσία.

Η Αμερική της προσφέρει Patriot (που μέχρι χθες αρνούνταν) αλλά και F-35 (έναντι τιμήματος) βεβαίως.

Η Ρωσία από την μεριά της, προσφέρει S – 400, και συνδράμει στο πυρηνικό εξοπλιστικό της πρόγραμμα της.

Η Ελλάδα μέσα στην λογική του “yes Men”, μεταβάλλεται σε απέραντη Αμερικανική βάση και έρχεται σε σύγκρουση με την Ρωσία, παραβλέποντας ότι το αντιαεροπορικό της σύστημα (και όχι μόνο) είναι Ρωσικό και επιπλέον χάνει ένα διαχρονικό σύμμαχο που είχε στο Κυπριακό.

Εμείς καμαρώνουμε ότι είμαστε στρατηγικοί σύμμαχοι με τις ΗΠΑ, λησμονώντας τον ρόλο της υπερδύναμης τόσο στο Κυπριακό αλλά και στο γκριζάρισμα της Μεσογείου – Αιγαίου, λησμονώντας τον ρόλο τους στην ετεροβαρή σχέση τους στην περιοχή προς όφελος της Τουρκίας.

Για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση και αναφέρομαι στην παρούσα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ξεπουλά τα πάντα και ως ικέτης, στρεφόμενη στις ΗΠΑ, εκλιπαρεί για την δημιουργία βάσεων ανά την επικράτεια (Κάρπαθος κλπ), με μηδενικά ανταλλάγματα.

Μέσα στην λογική του άκρατου ενδοτισμού και υπακούοντας στα κελεύσματα της υπερδύναμης, υπογράψαμε την επονείδιστη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και ανεχόμαστε την τρομοκράτηση της ανεγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Με το αιτιολογικό ότι δήθεν τόσο τα Σκόπια αλλά και η Αλβανία αποτελούν κίνδυνο και πρέπει να κλείσουμε τα μέτωπα προκειμένου να στραφούμε προς Ανατολάς (δηλαδή την Τουρκία).

Κανένας εχέφρων και λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτές οι χώρες οι οποίες στερούνται παντελώς στρατού (ούτε ένα αεροπλάνο ή πολεμικό πλοίο), μπορούν να αποτελέσουν απειλή.

Απλά προκειμένου να κερδίσουν ακόμη και μία μέρα παραμονής στην εξουσία οι κυβερνώντες, προβαίνουν σε κάθε είδους παραχώρηση.

Όσο για τις σημερινές δηλώσεις του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Αποστολάκη, πρέπει κάποιος να του τονίσει ότι, ο στρατός δεν κάνει δηλώσεις αλλά πράττει….

Κοζάνη 20/12/18

Τόσο απλό…..αλλά και τόσο δύσκολο

του Περικλή Δανόπουλου

Μιλάμε πολύ συχνά για τα αυτονόητα. Νομίζω όμως, ότι δεν είναι για όλους αυτονόητα κάποια πράγματα. Επειδή πολλά γεγονότα περνούν στα ψιλά, καλό θα είναι να τα επαναφέρουμε.

Είναι πλέον γεγονός. Οι χώρες της Ευρωζώνης θα έχουν κοινό προϋπολογισμό!! Οι υπερεθνικοί θεσμοί, ξεκάθαρα παγκοσμιοποιητικών συμφερόντων, παρακάμπτουν τα εθνικά κοινοβούλια και αποφασίζουν και με την...

Διαβάστε περισσότερα »

Φορολογούν σαν «μαύρο χρήμα» και τους κοινούς λογαριασμούς!

Κίνδυνος-θάνατος αποδεικνύονται στις μέρες μας για τα νοικοκυριά οι τραπεζικοί λογαριασμοί που τηρούν από κοινού σύζυγοι, παιδιά, αδέλφια και παππούδες, με την Εφορία να διεκδικεί έως και 45% (συν πρόστιμα) των καταθέσεων.
Παραδοσιακά οι κύριοι κάτοχοι τραπεζικών λογαριασμών (γονείς, παππούδες) δηλώνουν σαν πρόσθετα μέλη ολόκληρη την οικογένεια (π.χ. σύζυγο και παιδιά). Διά παν ενδεχόμενο οι κύριοι των λογαριασμών ορίζουν συνδικαιούχους συγγενείς (ή πρόσωπα εμπιστοσύνης οι ηλικιωμένοι και μοναχικοί), ώστε να τους εξυπηρετήσουν σε ώρα ανάγκης για να βγάλουν χρήματα ή να πληρώσουν δαπάνες (έκτακτες και μη), όπως νοσοκομεία, έξοδα κηδείας, λογαριασμούς, έξοδα φοίτησης ή συντήρησης κατοικίας σε χωριά ή σε άλλη πόλη, ακόμα και σε άλλη χώρα αν έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Πού βρίσκεται ο κίνδυνος; Οτι σε περίπτωση ελέγχων από την Εφορία σε τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ελεγκτές θεωρούν ότι τα χρήματα ανήκουν εξίσου (ή και εξ ολοκλήρου) στον συνδικαιούχο του λογαριασμού! Και όχι μόνο τον φορολογούν με φόρο 22%-45% σαν να ήταν δικά του τα λεφτά (που κανονικά ανήκουν στον κύριο δικαιούχο), αλλά του επιβάλλουν και πρόστιμα για μαύρο χρήμα επειδή δεν τα δήλωσε σαν εισόδημα ο ίδιος, ασχέτως αν τα έχει δηλώσει ο κύριος κάτοχος του λογαριασμού.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Επειδή συχνά οι ελεγκτές εκλαμβάνουν αυτομάτως ως μαύρο χρήμα όλα τα λεφτά που τυχόν υπερβαίνουν τα δηλωθέντα στο Ε1 από τον συνδικαιούχο, χωρίς να τεκμηριώνουν με άλλους τρόπους ότι διαπράχθηκε φοροδιαφυγή. Ταυτόχρονα απορρίπτουν και τις εξηγήσεις που κομίζουν οι ελεγχόμενοι, αφήνοντας τα δικαστήρια να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Ιστορίες τρέλας
Μέχρι τώρα οι περισσότεροι γνώριζαν κάποια άλλα πιο κοινά προβλήματα που ανακύπτουν με την Εφορία, όταν τηρούν κοινούς λογαριασμούς. Χιλιάδες σύζυγοι και παιδιά πλήρωσαν φόρους για τόκους του λογαριασμού του συζύγου επειδή δεν επιμερίζονται αυτομάτως από το Taxisnet αλλά εμφανίζονται εξ ολοκλήρου σε όλους – και γι’ αυτό πολλοί έχασαν και το Κοινωνικό Μέρισμα. Άλλοι πάλι είδαν τα δώρα του γάμου τους να κατάσχονται επειδή κατατέθηκαν (αντί λίστας) σε τραπεζικό λογαριασμό όπου ήταν συνδικαιούχος ο γονιός που χρωστούσε στην Εφορία.

Ακόμα και για μόλις 1.000 ευρώ διαφορά ανάμεσα στις πρωτογενείς καταθέσεις και τις πρωτογενείς αναλήψεις από κοινό λογαριασμό, ο συνδικαιούχος κινδυνεύει να βρεθεί έκθετος σε αναδρομικούς ελέγχους μιας πενταετίας
Σήμερα το «business stories» φέρνει στο φως ντοκουμέντα από εκθέσεις ελέγχου που δείχνουν ότι οι ελεγκτές επιβάλλουν πρόστιμα σε συνδικαιούχους κοινών λογαριασμών για τα λεφτά των άλλων συνδικαιούχων.
Μάλιστα, ακόμα και για μόλις 1.000 ευρώ διαφορά ανάμεσα στις πρωτογενείς καταθέσεις και τις πρωτογενείς αναλήψεις από κοινό λογαριασμό, ο συνδικαιούχος κινδυνεύει να βρεθεί έκθετος σε αναδρομικούς ελέγχους μιας πενταετίας. Στα φύλλα ελέγχου που εκδίδει το ΚΕΦΟΜΕΠ επισημαίνεται το εξής: «Από την επεξεργασία των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών που τηρούνται στο όνομα του ελεγχόμενου (δικαιούχος/συνδικαιούχος), καθώς και των λοιπών χρηματοοικονομικών προϊόντων, στην ημεδαπή, για τις ελεγχόμενες διαχειριστικές περιόδους, προέκυψαν πρωτογενείς πιστώσεις, ποσού μεγαλύτερου των 1.000,00 ευρώ για την περίοδο 01/01/2013-31/12/2015, που καταρχήν δεν δικαιολογούνται», όπως υπολογίζονται με τη χρήση του ειδικού λογισμικού που χρησιμοποιεί από το 2017 το υπουργείο Οικονομικών.
Και αν δεν δικαιολογούνται εξαρχής, ο έλεγχος της Εφορίας δεν τα δικαιολογεί ούτε εκ των υστέρων. Οπως π.χ. οι πιο κάτω περιπτώσεις:
Σε έλεγχο που έγινε σε Ελληνα φορολογούμενο που εμφανίζεται συνδικαιούχος σε λογαριασμό του αδελφού του που ζει στο εξωτερικό, αρχικά του ζητήθηκε να δικαιολογήσει το σύνολο του λογαριασμού. Εξήγησε στους ελεγκτές ότι τα χρήματα είναι όλα του αδελφού του και ότι ο ίδιος κάνει αναλήψεις μόνο και μόνο για να τον εξυπηρετήσει με πληρωμές στη χώρα μας. Στην περίπτωση αυτή ο έλεγχος δέχθηκε εν μέρει τις εξηγήσεις. Επειδή ο κύριος κάτοχος του λογαριασμού είναι κάτοικος εξωτερικού και δεν μπορεί να τον ελέγξει, θεώρησε ότι το 50% ανήκουν στον αδελφό που ζει στο εξωτερικό. Καταλόγισε, όμως, το υπόλοιπο 50% σαν μαύρο χρήμα στον αδελφό του που ζει στην Ελλάδα, επειδή ως συνδικαιούχος δεν είχε δηλώσει αντίστοιχο εισόδημα (εφόσον δεν το είχε ποτέ).
Επίσης οι ελεγκτές θεώρησαν εξ ολοκλήρου μαύρο χρήμα τα ξένα λεφτά του κύριου δικαιούχου, με το επιχείρημα ότι «ο συνδικαιούχος αν θέλει σηκώνει όλα τα λεφτά του λογαριασμού από την τράπεζα και όχι μόνο όσα τυχόν του αναλογούν». Οπότε καταλόγισαν σαν αδήλωτο εισόδημα ολόκληρο το ποσό που κατατέθηκε στον κοινό λογαριασμό και επέβαλαν πρόστιμα, μη αποδεχόμενοι καν το επιχείρημα του ελεγχόμενου: «Αν τα λεφτά γίνουν πραγματικά δικά μου μετά τον θάνατο του δικαιούχου, τότε θα πληρώσω ξανά και… φόρο κληρονομιάς;»
Ου μπλέξεις
Θεωρητικά τέτοιοι έλεγχοι αφορούν όσους εντοπίζονται για μεγάλες πρωτογενείς καταθέσεις λογαριασμών. Ωστόσο η Εφορία σχεδιάζει πλέον και τυχαίους ελέγχους, χωρίς κριτήρια επικινδυνότητας, ώστε κανείς φορολογούμενος να μην αισθάνεται σίγουρος ότι δεν θα υποστεί έλεγχο. Στην πράξη είναι κοινό μυστικό ότι επιλέγονται για έλεγχο όσοι έχουν υψηλά τραπεζικά υπόλοιπα, ακόμα και αν δεν είναι δικά τους, αφού έτσι υπάρχει προοπτική είσπραξης – έστω και αν αναγκαστεί μετά το Δημόσιο να τα επιστρέψει στους δικαιούχους!
Για του λόγου το αληθές, προ ημερών το Συμβούλιο της Επικρατείας καταδίκασε το Δημόσιο για κατάχρηση στους ελέγχους τραπεζικών λογαριασμών. Η Φορολογική Αρχή έφτασε στο σημείο να υπερασπίζεται στο δικαστήριο το δικαίωμά της να θεωρεί μαύρο χρήμα ό,τι κατατίθεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς, χωρίς να υποχρεώνεται να τεκμηριώσει φοροδιαφυγή, αλλά ούτε να δεχτεί εξηγήσεις πως τα χρήματα δεν είναι του ελεγχόμενου ή ότι ο πραγματικός κάτοχός τους έχει ήδη φορολογηθεί για αυτά.
Το ΣτΕ σώζει
Συγκεκριμένα, η απόφαση (ΣτΕ 1895/2018) αποκαλύπτει ότι:
Η Εφορία επέμενε (με αίτηση αναίρεσης μετά από Εφετείο), αλλά το ΣτΕ απέρριψε τον ισχυρισμό της ότι όποτε βρίσκει ποσά που δεν δικαιολογούνται από δηλώσεις του ελεγχόμενου πρέπει να τα φορολογεί αυτομάτως σαν αδήλωτο εισόδημα από επιχείρηση (με 29% από το πρώτο ευρώ) επιβάλλοντας πρόστιμα και διώξεις ανάλογα με το ύψος των καταθέσεων, σαν απόκρυψη εισοδήματος.
Το ΣτΕ (αποφ. 1895/2018, Β΄ Τμήμα) έκρινε ότι «δεν αρκεί η εκ μέρους της φορολογικής διοίκησης διαπίστωση της ύπαρξης σημαντικού ποσού σε τραπεζικούς λογαριασμούς του ελεύθερου επαγγελματία, το οποίο, κατά την εκτίμησή της, δεν αντιστοιχεί σε (νομίμως φορολογηθέντα ή απαλλαχθέντα του φόρου) εισοδήματα που αυτός έχει δηλώσει»… Αντιθέτως, το δικαστήριο λέει ότι η φορολογική αρχή οφείλει να διερευνά την αληθή πηγή ή αιτία (καθώς και τον χρόνο) απόκτησης του επίμαχου ποσού, συνεκτιμώντας τις εξηγήσεις που τυχόν παρέχει ο φορολογούμενος για την προέλευσή του.
Τα παραπάνω ισχύουν και όταν ο ελεγχόμενος «είναι δικαιούχος τραπεζικού λογαριασμού από κοινού με άλλο πρόσωπο, όπως ο/η σύζυγός του. Πράγματι, και σε τέτοια περίπτωση» η φορολογική αρχή οφείλει να διερευνά το χρηματικό ποσό που εισέρχεται στον κοινό λογαριασμό αν δεν καλύπτεται από τα εισοδήματα που έχουν δηλώσει στη φορολογική αρχή οι συνδικαιούχοι, καλώντας τους όμως για εξηγήσεις ώστε να αποδειχτούν τα πραγματικά γεγονότα και όχι να τα θεωρεί συλλήβδην και a priori σαν δήθεν φοροδιαφυγή.
Τι ισχύει στους κοινούς λογαριασμούς
Η απόφαση του ΣτΕ θέτει κάποια όρια στην πρακτική της Εφορίας, κυρίως όμως πιστοποιεί ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και λαμβάνει διαστάσεις. Μόνη (αυτο) άμυνα των φορολογουμένων στα καθημερινά κρούσματα ελέγχων: να είναι καλά εξοπλισμένοι με στοιχεία και να γνωρίζουν και οι ίδιοι τι ισχύει, αλλά και τι έχει κάνει δεκτό η Φορολογική Διοίκηση γα τους κοινούς λογαριασμούς τους, αλλιώς κινδυνεύουν να το πληρώσουν πανάκριβα με φόρους και πρόστιμα σαν κοινοί φοροφυγάδες!
Για παράδειγμα:
Κατά την άποψη της Εφορίας, τα πράγματα είναι απλά εάν ένας λογαριασμός έχει δηλωθεί ρητά ως κοινός. Ισχύει ό,τι ορίζει ο Ν. 5638 του 1932, ο οποίος προβλέπει (άρθρο 1) ότι «χρηματική κατάθεσις παρά τραπέζης εις ανοικτόν λογαριασμόν επ’ ονόματι δύο ή πλειοτέρων από κοινού (Compte joint, joint account) είναι εν την έννοια του παρόντος νόμου η περιέχουσα τον όρον ότι του εκ ταύτης λογαριασμού δύναται να κάμνει χρήση εν όλω ή εν μέρει, άνευ συμπράξεως των λοιπών είτε εις είτε τινές, και πάντες κατ’ ιδίαν οι δικαιούχοι». Συνεπώς, κάθε συνδικαιούχος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το διαθέσιμο ποσό ελεύθερα, ανεξάρτητα του ποιος είναι ο καταθέτης των χρημάτων. Υπό την έννοια αυτή, θεωρούνται και δικά του λεφτά!
Σε περίπτωση κατάσχεσης λόγω οφειλών, όμως, ο ίδιος νόμος (άρθρο 4 Ν. 5638/1932) ορίζει ότι «κατάσχεσις της καταθέσεως επιτρέπεται, έναντι όμως των κατασχόντων αυτή τεκμαίρεται αμαχήτως ότι ανήκει εις πάντας τους δικαιούχους κατ’ ίσα μέρη». Με άλλα λόγια, από τη διάταξη αυτή τεκμαίρεται γενικά η διαίρεση των καταθέσεων κατά ίσα μέρη με τον αριθμό των συνδικαιούχων. Έτσι μπορεί να θεωρηθεί σαν όριο η αναλογία (1:2 ή 1:3 κ.λπ.) για την εξεύρεση του μεριδίου ανά καταθέτη. Με την ΠΟΛ. 1033/21.2.2013 η Φορολογική Διοίκηση δέχτηκε ότι για τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς, σε ελέγχους για εμβάσματα από το εξωτερικό, το ποσόν επιμερίζεται στους συνδικαιούχους «καταρχήν ισομερώς». Αν ο φορολογούμενος ισχυρίζεται ότι η πραγματική αναλογία είναι διαφορετική, οφείλει να το αποδείξει ο ίδιος με κάθε νόμιμο μέσο. Το ποια είναι τα κατάλληλα αποδεικτικά όμως (π.χ. υπεύθυνες ή άλλες δηλώσεις, συμβάσεις, δάνεια κ.ά.) δεν εξειδικεύεται, γι’ αυτό και εντέλει οι υποθέσεις καταλήγουν στα δικαστήρια.
Το ΣτΕ καθόρισε ότι τα φυσικά πρόσωπα που συνδέονται με στενή συγγένεια «έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε οικονομικές πράξεις ή/και να συνάπτουν οικονομικές σχέσεις τέτοιες που να αντανακλούν πέραν της εκπλήρωσης της τυχόν υποχρέωσής τους για διατροφή, και τη μεταξύ τους στοργή και εμπιστοσύνη και τη συναφή βούλησή τους για οικονομική αλληλοβοήθεια ή/και συνδιαχείριση (στοιχείων) της περιουσίας τους».
Παρ’ όλα αυτά όμως, «η τυχόν οικονομική αλληλοβοήθεια μεταξύ μελών της ίδιας οικογένειας» (μέσω της διατήρησης κοινών τραπεζικών λογαριασμών και διενέργειας εντολών πιστώσεων και χρεώσεων σε αυτούς ή και της μεταφοράς ποσών από ατομικούς ή κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους σε άλλους ατομικούς ή κοινούς λογαριασμούς τους κ.λπ.) «δεν απαλλάσσει τα πρόσωπα αυτά από το βάρος να παράσχουν στη φορολογική διοίκηση […]εύλογες και αρκούντως τεκμηριωμένες εξηγήσεις» για τις σχετικές οικονομικές πράξεις και την περιουσιακή κατάσταση που προκύπτει από τις κινήσεις των ως άνω τραπεζικών λογαριασμών. Και αυτό «προκειμένου να ερευνηθεί από τη Διοίκηση η τυχόν γένεση φορολογικών υποχρεώσεων» βάσει της νομοθεσίας περί φορολογίας εισοδήματος σε βάρος ορισμένου ή ορισμένων εκ των συνδικαιούχων, ώστε να προσδιοριστεί ο χρόνος γένεσης και το ύψος της αντίστοιχης φορολογικής υποχρέωσης ή παράβασης.
Με άλλα λόγια, οι συνδικαιούχοι πρέπει να μπορούν να δικαιολογήσουν από ποιον προήλθαν τα ποσά των καταθέσεων, αλλά και ο έλεγχος της Εφορίας δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις (τεκμηριωμένες) εξηγήσεις που ζητά να λάβει από τους ελεγχόμενους.


πηγή:iskra

Η αποδόμηση των Χριστουγέννων: νέοι συμβολισμοί στην υπηρεσία του οικονομικού φανατισμού του υπερεθνικού κεφαλαίου...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«(...) η "ανεκτικότητα" της ηδονιστικής ιδεολογίας που επιθυμεί η νέα δύναμη,

είναι η χειρότερη από τις καταστολές της ανθρώπινης ιστορίας.»

Pier Paolo Pasolini, “Corriere della Sera”, 9 Δεκέμβρη 1973

Κουρσάρικα Κείμενα (Scritti Corsari)

 

Ο "Poeta Vate", ο προφητικός οραματιστής ποιητής, κομμουνιστής διανοούμενος, επίκαιρος όσο ποτέ, αφιερώνεται στους "προοδευτικούς" πολιτικούς και δημοσιογράφους που ακολουθούν κατά γράμμα τις εντολές του "Ευαγγελίου κατά Σόρος".
Στους επισκόπους της Ιεράς Συνόδου που σιωπούν ακολουθώντας τις παπικές εντολές του "Ευαγγελίου κατά Σόρος", περιγελώντας τον Ιησού Χριστό -που υποτίθεται υπηρετούν και πιστεύουν... συνεπώς αποδέχονται την κόλαση-, για την ένοχη σιωπή τους, ουσιαστικά συναίνεση στη διαστρέβλωση των "ιερών λόγων" για παγκόσμια "πολιτικά" παιχνίδια... αφιερώνουμε:
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, Λουκ. 9,25 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσας τὸν κόσμον ὅλον, ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς; (Διότι, τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση όλον τον κόσμον, χάση δε την ψυχήν του και ζημιωθή με την αιωνίαν καταδίκην και κόλασιν;)
«Ο Θεός είναι νεκρός» και μέχρι τώρα απομακρυσμένος από το ανθρώπινο γένος και ανίκανος να το βοηθήσει... είναι όμηρος στα...

Διαβάστε περισσότερα »

Επενδύοντας στον απόλυτο τρόμο με τις ευλογίες των ηγετών της χριστιανοσύνης.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα και το Ισραήλ επιλέγει να πλήξει εκ νέου την περιοχή της Δαμασκού. Ανήμερα της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης, ο ουρανός της Δαμασκού γεμίζει καπνούς εκρήξεων και θραύσματα. Το Ισραήλ επέλεξε να ποδοπατήσει με τον πιο επιδεικτικό τρόπο τα ιερά και όσια όχι μόνο των μουσουλμάνων, αλλά και των χριστιανών.

Κι όπως ο Χίτλερ, έτσι και το Ισραήλ με τη σειρά του καταπάτησε την συμφωνία με την Ρωσία ότι δεν πρόκειται να ξαναεπιτεθεί τυφλά σε περιοχές της Συρίας άμεσου ενδιαφέροντος των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Έξαλλη για μια ακόμη φορά η ηγεσία της Ρωσίας, που φάνηκε ξανά να πιάνεται στον ύπνο από το Ισραήλ.

Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Το σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην αιματοβαμμένη ιστορία του σιωνιστικού κράτους, η ηγεσία του Ισραήλ επέλεξε να βεβηλώσει όχι τον ισλαμισμό, αλλά τη χριστιανοσύνη. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο για τον νέο κύκλο αίματος που σχεδιάζει η ηγεσία του στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Μήπως είδατε κανέναν από τους περιώνυμους θρησκευτικούς ηγέτες της χριστιανοσύνης να κόπτονται για το γεγονός ότι το Ισραήλ βεβήλωσε την μεγαλύτερη γιορτή πού από κοινού γιορτάζουν ανά τον κόσμο όλοι οι χριστιανοί; Θίχτηκε κανένας Πάπας, ή Πατριάρχης για το γεγονός ότι η μόνη γιορτή που μονιάζει όλα τα μεγάλα θεολογικά δόγματα του χριστιανισμού βεβηλώθηκε με τόσο αναίσχυντο τρόπο; Και μάλιστα εναντίον μιας χώρας, της Συρίας, η οποία γιόρταζε επίσημα τα Χριστούγεννα μαζί μ’ ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της που είναι χριστιανοί.

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ "ΕΣΚΙΣΑΝ" ΤΟ 2018 (2)

ΒΡΕ ΟΥΣΤ!!

Σκίσανε οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, αυτή τη φορά στη χώρα που ανακάλυψε τη ...χρησιμότητά τους.

Έκπληξη η εκλογή Τραμπ για τους αεριτζήδες των -δήθεν- σφυγμομετρήσεων, αφού ως αδιαφιλονίκητο φαβορί εφέρετο μέχρι τέλους το αγαπημένο τους γεράκι.

Τα ίδια καμώματα απολαύσαμε με το δημοψήφισμα στη Μ.Βρετανία, όπου παρά την κινδυνολογία και την καταστροφολογία το ΒΡΕXIT θριάμβευσε.

Άλλωστε το καλοκαίρι του 2015 με το δικό μας δημοψήφισμα, αντικείμενο του οποίου στην ουσία ήταν το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ΕΥΡΩ, πήραμε μια καλή πρόγευση τι σημαίνει αλητεία με γραβάτες και κυριλέ συμπεριφορές.

Και θρήνος βαρύς ακούστηκε από τα επιτελεία της πούτσας...
Αθεράπευτα προκλητικοί και θρασείς προβαίνουν την επαύριο σε αναλύσεις να δουν τι έφταιξε για το "λάθος" τους.

Τα πλέον εμετικά διαπλεκόμενα προϊόντα της "σύγχρονης οικονομίας" παρά τα απανωτά ξεβρακώματα και κραξίματα, επιμένουν στην αναζήτηση φύλλου συκής.

ΟΥΣΤ ΡΕ!

Συνοικιακοί γκόμενοι

«Ολοι οι πολιτικοί λένε ψέματα». Αυτή τη φράση-κλισέ την έχουμε πει όλοι μας σαν να ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα κάποιου επαγγέλματος. Ολες οι δουλειές έχουν κάποια χαρακτηριστικά που τις ξεχωρίζουν από τις άλλες. Δεν μπορείς να μπερδέψεις έναν φούρναρη με έναν γιατρό, επειδή και οι δυο φορούν άσπρες μπλούζες. Ούτε μια μοδίστρα με μια κομμώτρια επειδή και οι δυο είναι δεξιοτέχνισσες στο ψαλίδι.
Πολλά επαγγέλματα εξυμνήθηκαν, έγιναν τραγούδια και μάλιστα κάποια από αυτά ήταν μεγάλες επιτυχίες. («Μοδιστρούλα», «Γκαρσόνα», «Αρμενιστής», «Εργατιά», «Τσοπανάκος» κ.λπ.). Αλλά για το επάγγελμα του πολιτικού έχουμε μόνο σκωπτικά τραγούδια και σάτιρες στις επιθεωρήσεις. Εντούτοις λέμε και καμιά καλή κουβέντα για τους πολιτικούς. Και η καλύτερη που μπορούμε να πούμε, μετά θάνατον βέβαια, είναι πως ο μακαρίτης ήταν έντιμος. Πέθανε στην ψάθα. Ασχετα βέβαια αν ήταν δικτάτορας. Αλλά και αυτό δεν είναι τόσο κολακευτικό. Δείχνει πως η εντιμότητα είναι η εξαίρεση του κανόνα. Αρα οι πολιτικοί είναι ανέντιμοι. Δηλαδή απατεώνες και κλέφτες.
Πόση αλήθεια, άραγε, υπάρχει σε αυτές τις λαϊκές ετυμηγορίες; Πολιτικός ίσον ψεύτης και κλέφτης; Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πρέπει να δούμε το πολιτικό μας σύστημα και τι πολιτικούς χρειάζεται. Ζούμε σε μια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που είναι εφάμιλλη των ευρωπαϊκών. Ολοι οι νόμοι της Ε.Ε. γίνονται και εθνικοί. Ο λεγόμενος δυτικός κόσμος θεωρείται το πιο δημοκρατικό μέρος του πλανήτη που δεν έχει σχέση ούτε με δικτατορίες ούτε με ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Πώς λοιπόν, αφού είναι όλα τόσο καλά, έχουμε τέτοιους πολιτικούς; Εδώ πρέπει να ψάξουμε την απάντηση στην καθολική ψηφοφορία. Είναι σίγουρα μια μεγάλη νίκη του λαϊκού κινήματος. Αρχικά η ψήφος ήταν για τους προνομιούχους, με θεσμοθετημένους αποκλεισμούς (φτωχοί, γυναίκες, σκλάβοι κ.λπ.), αλλά από μόνη της αυτή η κατάκτηση δεν διασφαλίζει τη δημοκρατία και την ισονομία.
Μπορεί η ψήφος να βγάλει Χίτλερ, μπορεί να βγάλει και Ζορές. Εξαρτάται από το ποιες δυνάμεις θα δράσουν στην κοινωνία, τι μέσα διαθέτουν, τον λόγο που θα εκφράσουν και το πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο του κάθε λαού. Αλλά η ψήφος έχει πάντα έναν απαράβατο όρο: Θα είσαι κυρίαρχος λαός μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια, μετά θα γυρίσεις στη δουλειά σου και θα αφήσεις τα υπόλοιπα στους εκπροσώπους σου.
Αν και κάθε δημοκρατικό Σύνταγμα έχει στην ακροτελεύτια παράγραφό του πως εγγύηση της Δημοκρατίας είναι ο ίδιος ο λαός, ακόμα και με τα όπλα -αν δεν λέγεται σαφώς, το υπονοεί-, δεν του δίνει αυτό το δικαίωμα σε καθημερινή βάση. Σε περίπτωση που ο λαός ασκήσει αυτό του το δικαίωμα, τότε έχουμε οχλοκρατία, μπαχαλάκηδες και ακόμα τρομοκράτες.
Η Δημοκρατία του δρόμου είναι άνιση. Από τη μία πλευρά αιτήματα. Από την άλλη, καταστολή και ακραία αστυνομική βία που ίσως να προέρχεται από κόμμα που ψήφισες. Με άλλα λόγια, φιλήσυχος πολίτης είναι αυτός που κάνει μούγκα για τέσσερα χρόνια και σχηματίζει τη σιωπηλή πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Σε αυτή τη μάζα ποντάρουν τα κόμματα εξουσίας, όχι στους ενεργούς και σκεπτόμενους πολίτες που στην καλύτερη περίπτωση εντάσσονται στους ενοχλητικούς (όταν δεν έχουν δύναμη). Και αν κάποτε καταφέρουν να γίνουν υπολογίσιμο κοινωνικό κίνημα, τότε είναι εξτρεμιστές και τρομοκράτες.
Και αυτές οι μάζες πρέπει να δελεαστούν (δέλεαρ σημαίνει δόλωμα). Δεν χρειάζεται ορθός λόγος και επιχειρήματα, αλλά ένας μυθικός λόγος που να γοητεύει τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις ενός λαού που προτιμάει τη σιγουριά της υποταγής από την επώδυνη ανάληψη της ευθύνης του εαυτού του. Επομένως οι πολιτικοί δεν ψεύδονται (ψεύδος είναι να ξέρεις την αλήθεια και να την κρύβεις ή να λες κάτι άλλο). Στηρίζονται σε έναν μυθικό λόγο που δεν χρειάζεται αποδείξεις. Φτάνει να τους εξασφαλίσει την εκλογή τους και να πάρουν μέρος στη νομή της εξουσίας και του χρήματος (κοινώς μίζες).
Και όλα αυτά διαμορφώνουν ένα επάγγελμα, τους πολιτικούς, που δεν παράγουν απολύτως τίποτα. Ολη τους η ενέργεια είναι πώς θα κρατηθούν στην εξουσία και ο μεγάλος τους πανικός είναι να μη μείνουν άνεργοι. Εξ ου και οι μεταγραφές από κόμμα σε κόμμα, ακριβώς όπως οι ποδοσφαιριστές, και οι ανίερες συμμαχίες. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. είναι Ακροδεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεξιά Σοσιαλδημοκρατία. Ενώθηκαν εναντίον των μνημονίων. Αλλά και οι δυο τους ψήφισαν ακόμα ένα μνημόνιο. Και η ενωτική τους κίνηση ήταν κατά και υπέρ μνημονίων.
Αυτό λέγεται οπορτουνισμός. Αλλά και αυτός εντάσσεται στον τρέχοντα πολιτικό λόγο. Το ζητούμενο ήταν να παραμείνουν στην εξουσία. Και τα κατάφεραν. Διαφωνεί ο κ. Καμμένος με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Δικαίωμά του.
Γιατί δεν παραιτείται; Προφανώς για να μη χάσει μεροκάματα. Οι πολιτικοί συγγενεύουν με τους συνοικιακούς γκόμενους που θέλουν να φάνε το προικώο σπίτι και το μαγαζί του πατέρα της νύφης. Μια κυρία στην Κυψέλη, μόλις είδε τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναφώνησε: «Καλέ εσείς είστε γκόμενος». Για τον κ. Τσίπρα δεν έχουμε ακούσει κάτι τέτοιο, παρ’ όλο που μοιάζει φιγούρα του ελληνικού κινηματογράφου. Να προηγείται άραγε στα γκάλοπ ο κ. Μητσοτάκης λόγω αυτού του χαρίσματος;
*Πηγή: efsyn.gr

Από

Περικλής Κοροβέσης

"Επίδομα" θέρμανσης...

«Ζωτικός χώρος» για ζώα…

Η Γερμανία νομοθετεί εναντίον της εξαγοράς γερμανικών επιχειρήσεων από ξένους. Επιτρέπει την απόκτηση μόνον του 10% (αντί του 25% που επιτρεπόταν έως τώρα) των γερμανικών εταιρειών από «άλλους» – παραπάνω, νιξ!
Την ίδια ώρα η Ουγγαρία νομοθετεί τον περιώνυμο πλέον αλλά και δυσώνυμο «νόμο της σκλαβιάς». Που επιτρέπει εργασία έως και 60 ώρες τη βδομάδα με αμοιβή καταβλητέα ενίοτε εις βάθος πενταετίας!…
Πού να τρέχει η Γερμανία στις Κίνες και τις Ταϊλάνδες για φθηνό εργατικό δυναμικό, ας είναι καλά η διπλανή Ουγγαρία και οι υπόλοιποι «ζωτικοί χώροι».
Στην Ελλάδα, εννοείται, όλα αυτά έχουν ήδη γίνει και γίνονται…


Πιο κάτω από τον πάτο
Ο κ. Αλαφούζος κατηγόρησε την κυβέρνηση για «ηθική αυτουργία» εις ό,τι αφορά την τρομοκρατική επίθεση που δέχτηκαν η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ».
Την ίδια ώρα ο κ. Καλφαγιάννης της ΠΟΣΠΕΡΤ μας διαβεβαίωσε ότι «ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα γίνει ούτε για μια μέρα Πρωθυπουργός». Δεν ξέρω πόσες μεραρχίες διαθέτει ο κ. Καλφαγιάννης για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά φοβάμαι ότι «ξεφεύγουμε».
Από καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κηρύξει εμπάργκο στον ΣΚΑΪ και αναλόγως η Ν.Δ. στην ΕΡΤ. Αντιμετωπίζοντας και οι δύο τα εν λόγω ΜΜΕ ωσάν να είναι κόμματα.
Αλλά, αν η ταύτιση κομμάτων με ΜΜΕ είναι μια από τις πιο δηλητηριώδεις παθολογίες του πολιτικού συστήματος, το ίδιο δηλητηριώδης είναι η χύδην ταύτιση από τα κόμματα των δημοσιογράφων με τα ΜΜΕ στα οποία εργάζονται (σε αυτό το άθλημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διακριθεί ιδιαιτέρως)…

Όχι πως αυτές οι παθολογίες δεν υπάρχουν, αλλά όταν (αντί να αντιμετωπισθούν) υιοθετούνταιαπό ορισμένα κόμματα (και παρακολουθούνται από ορισμένα ΜΜΕ), τότε η Διαπλοκή (πάντα δεξιά, τώρα και «αριστερή») εδραιώνεται ακόμα περισσότερο.
Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και τον εφιάλτη των τρολ, βρισκόμαστε ήδη στην κοιλάδα του θανάτου άνευ της βακτηρίας του Θεού. Με το εμφύλιο μίσος να μπαίνει όπως «οι εχθροί στην πόλη»…

"Η ΣΗΜΑΙΑ, ΟΙ ΗΡΩΕΣ & Οι Ανύπαρκτοι " του Γιώργου Δεκάριστου

Βιώνουμε μια εποχή ισοπέδωσης, λήθης, διαστρέβλωσης, τύφλωσης, παραλογισμού, υποκρισίας, της ιστορίας, των συμβόλων, των ιδανικών, των θεσμών και της ανυπαρξίας πολιτικού αναστήματος, για την προάσπιση Έθνους και Κράτους. Ως Έλληνας Πολίτης, Ιθαγενής και Αυτόχθων, έχω βιώσει εδώ και 40 χρόνια εθνικές ταπεινώσεις και προκλήσεις μαζί με τους Δήθεν Πατριώτες. Αλλά, αξιώθηκα να υπηρετήσω την Σημαία ΜΑΣ για 21 μήνες.

Γεννήθηκα, σε ένα χωριό που τα βουνά αγκαλιάζουν την θάλασσα εντός ελληνικής Επικράτειας. Το Δημοτικό Σχολείο που φοιτούσα στην δεκαετία του ΄80 μου μάθαινε, τι σημαίνει Ελληνική Ιστορία, Σύμβολα, Ιδανικά και Ορθοδοξία. Δεν μιλώ για τους εκπροσώπους ή τους εφήμερους «υπηρέτες» της Πολιτείας, που επιβάλλεται να τα προασπίζουν……

Κάποιοι Ανώνυμοι, Άγνωστοι Έλληνες, εντός ή εκτός Επικρατείας σε βουνά που αγκαλιάζουν τον ελληνικό ουρανό, προάσπισαν και πλήρωσαν με το αίμα τους, τα συστατικά της ελληνικής φυλής, του έθνους μας.

Αποσβολωμένος, παρακολουθούσα ακούγοντας και όχι βλέποντας! εδώ και 10 ημέρες, τα της Δολοφονίας του Κ. Κατσιφα του Ηπειρώτη. Προσπαθώντας, να προασπίσει το κυρίαρχο διαχρονικό στοιχείο του Έθνους, την Σημαία. Αντικρίζοντας, την σημαία της πατρίδας του. Αισθάνονταν τον νόστο, τον πόνο ψυχής για τους αγώνες των ομοεθνών του, για ανεξαρτησία και ελευθερία.

Η σημαία δεν είναι, άψυχο κομμάτι υφάσματος διαφόρων χρωμάτων. Έχει ψυχή, φωνή και μνήμη ιστορίας λαού. Είναι αξίες, παραδόσεις, αγώνες ανεξαρτησίας, η ελευθερία της χώρας, ο παλμός ψυχής, η ελπίδα του λαού ενός έθνους. Η στάση προσοχής στην όψη της, συμβολίζει ιερή ευλάβεια στους πεσόντες, που την κράτησαν αγέρωχα ψηλά και όρθια με αυταπάρνηση.

Όπως ακριβώς έκανε αυτός ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ και πολλοί άλλοι ΑΘΑΝΑΤΟΙ (αεροπόροι αναχαιτίσεων, ειρηνικοί διαδηλωτές υπόδουλοι στα ελληνικά εδάφη τους) δολοφονημένοι εν καιρώ «ειρήνης» ΗΡΩΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ με αυταπάρνηση, μπολιασμένοι με ιδανικά και σεβασμό στο αίμα των προγόνων μας.

Και, έρχονται κάποιοι Ανύπαρκτοι, Αναξιοπρεπείς, Τυχάρπαστοι Εφήμεροι Πολιτικοί (τους οποίους έχουμε εκλέξει!?) με τους διακινητές ψευδών ειδήσεων (Μ.Μ.Ε) και αναληθών ερμηνειών του τύπου (χρήστης ναρκωτικών, θανάσιμος τραυματισμός, ζώστηκε με τα όπλα, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, φερόμενοι δολοφόνοι, ανθρώπινο λάθος, μηχανική βλάβη, vertigo, καιρικές συνθήκες κλπ δικονομικά). Ταπεινώνοντας, το Έθνος και την Ελληνική Φυλή, με προκλητική αδιαφορία και υπόδουλη Διπλωματία στον Βωμό του Καιροσκοπισμού τους.

Η δεκαήμερη βεβήλωση του νεκρού, η προσβολή της μνήμης του, με βάναυση και κακόβουλη εξύβριση, η παραποίηση στοιχείων στην σορό του, η μη προάσπιση των δικαιωμάτων των συγγενών, ήταν προκλητικότατη….. αυτά αν γινόταν από μέρους μας, με υπήκοο Ευρωπαϊκού ή μη, κράτους θα μας είχαν περάσει από Διεθνή Δικαστήρια και κατακραυγή……. Αλλά ΝΑΙ, ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ και στο ΝΑΤΟ.

Λησμόνησα ότι, μαζί με την επέτειο του ΟΧΙ εορτάζουμε και την Αγία Σκέπη, άρα να σκεπάσουμε για άλλη μια φορά τα δεινά, τις προσβολές, τις ταπεινώσεις που ζούμε στο πηγάδι της λήθης!

Καθημερινά δολοφονούν, βιάζουν και μηδενίζουν την Εθνική Αξιοπρέπεια και Συνείδηση, την στιγμή που κάποιοι Ευρωπαίοι δημιούργησαν Σημαία Ευκαιρίας της Ε.Ε. ορθώνοντας τείχη ξενοφοβικά. Δολοφονώντας, άμεσα ή έμμεσα όσους προσβάλουν την εδαφική τους ακεραιότητα. Στο πάλαι πότε Δόγμα της Ε.Ο.Κ «ελεύθερη διακίνηση αγαθών, υπηρεσιών και…..ανθρώπων!». Εμείς, διδάσκοντας Ιστορία (όχι την Illustration Νεοελληνική) Ταπεινωμένοι, Δειλοί και Άβουλοι αντάμα… όταν εξαγοράζονται οι Ανύπαρκτοι Κρατούντες διαστρεβλώνοντας, τα συστατικά ύπαρξης της φυλής μας.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα δρώμενα, διερωτώμαι, που ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών (βλ. Πρωθυπουργός), ο Υπουργός Άμυνας, ο Α/ΓΕΕΘΑ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, Οικουμενικό Πατριαρχείο και λοιποί?….η σιγή ασυρμάτου ήταν στα πλαίσια της ψύχραιμης διπλωματίας!

Συμπερασματικά, οι αιώνες της Τουρκοκρατίας, οι μαζικοί διωγμοί των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (1955, 1964-65), οι κρίσεις στο Αιγαίο (1976, 1987, 1996) και οι κρίσεις στην Κύπρο (1963-1964, 1967, 1974). Η Μικρασιατική εθνική καταστροφή το 1922. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου 1914-1922 και η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο το 1974 έως σήμερα. Τέλος, οι πολλές γκρίζες διεκδικήσεις της Τουρκίας με τα συνεχή επεισόδια (παραβιάσεις ελληνικού εθνικού χώρου, προκλητικές δηλώσεις, η σύλληψη-9μηνη κράτηση στρατιωτικών κ.ά.) μας ταπεινώνουν, εξευτελίζουν διαχρονικά καθιστώντας μας, σύγχρονους ραγιάδες…….

Τελικά, υπάρχει Ελληνικό Κράτος? Ή μάλλον ποιανού διαχρονικό Προκτετορατο είμαστε? να μας ενημερώσουν επιτέλους, οι Ευρωπαίοι, οι Διεθνιστές και οι Πρόθυμοι Ανύπαρκτοι, έχουμε Δικαιώματα ως Έλληνες? ή μόνο Υποχρεώσεις των Πρωτογενών Πλεονασμάτων και Μνημονίων που στον Βωμό τους, μας αποκαλούν «Φασίστες»…..

Γιώργος Ε. Δεκάριστος

Οικονομολόγος-Λογιστής

πηγή: spithathessalonikis.blogspot.com

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ "ΕΣΚΙΣΑΝ" ΤΟ 2018 (1)

Η ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ

*Η βαρηκοΐα αν και δεν καταγράφεται σε στατιστικές, αν και δεν ομολογείται δημοσίως, είναι μια πάθηση ευρύτατα διαδεδομένη στο νησί μας.

*H βαρηκοΐα ανέκαθεν χαρακτήριζε τους αιρετούς μας.
Σε κάποιες μάλιστα  περιπτώσεις παρατηρείται σε βαριά μορφή...
Για διάφορα θέματα, πολλές φορές ιδιαζόντως σοβαρά, προτάσεις με επιχειρηματολογία και τεκμηρίωση έμειναν στα αζήτητα.
Άλλες, απλώς ακούστηκαν, κατά το "φωνή βοώντος εν τη ερήμω"...

*Η βαρηκοΐα ως πάθηση -διαχρονικά- χαρακτηρίζει αναλόγως και τα περισσότερα τοπικά ΜΜΕ.
Βέβαια, για να είμαστε από ιατρικής απόψεως όσο γίνεται πιο ακριβείς, η πάθηση σε αυτά παρουσιάζει μια κλιμάκωση που σχετίζεται με τα συμφέροντα και μια εποχικότητα* που σχετίζεται πάλι με ...τα συμφέροντα των διαχειριστών τους.

*Η βαρηκοΐα έχει διεισδύσει και στο χώρο του πολιτισμού, όπου η πραγματική επικοινωνία μεταξύ ομόλογων φορέων -από δυο γειτονικά χωριά ας πούμε- απαιτεί ειδικό μεταφραστή, γνώστη της νοηματικής γλώσσας.

*Το αυτό ισχύει και στα αθλητικά πράγματα, όπου οι προσπάθειες αντί να συγκλίνουν ολοένα και αποκλίνουν προδίδοντας μια άρνηση όχι μόνο να ακούς τον άλλον, αλλά και να τον βλέπεις ακόμη.
Ας μην αναφερθώ σε περιστατικά για να μη ξύνω πληγές που πάνε να επουλωθούν.

*Σε προσωπικό επίπεδο, η ακοή μας διατηρεί την δέουσα οξύτητα και καθαρότητα, μόνον όταν συνομιλούμε με τον ...εαυτό μας!


Κοντολογίς,  η βαρηκοΐα έχει εξελιχθεί στο πλέον σοβαρό πρόβλημα ατομικής και κοινωνικής υγείας της Πάρου.
Έπεται συνέχεια...


*πχ πριν ή μετά τις εκλογές

Να τα πούμε;

EΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Γιορτινές μέρες κι ο Μάρκος προβληματίζεται για το Δώρο που θα στείλει στην "Ενωτική" παράταξη που τελεί "υπό κατασκευήν".
Ως ανταπόδοση, εξυπακούεται, για το ανέλπιστο Δώρο που οι ιθύνοντες νόες της μελλοντικής αντιπάλου, τού έκαναν με την έμπνευση να τη θεμελιώσουν πάνω σε λογικές αποκλεισμών των μη αρεστών.
Έμπνευση που θα τού χαρίσει μια δια περιπάτου νίκη στις δημοτικές εκλογές.
Κι από την πρώτη Κυριακή.
Τώρα για το αν θα είναι λουλούδια ή γλυκά, μάλλον θα το αποφασίσει η Δώρα, λόγω αρμοδιότητας και συνάφειας...

*Λόγια μεγάλα, παχιά λόγια, ύμνοι και δοξαστικά, σάλια και γλειψίματα προς εκείνον που μόλις τέσσερα χρόνια πριν έφτυνε με χοντρές ροχάλες.
Κι έφτυνε με βολές κατά ριπάς.
Λεονταρισμοί -ως γνήσιο ποντίκι που βρυχάται- προς πάσα άλλη κατεύθυνση, στην αγωνιώδη προσπάθεια να αυτοσυστηθεί/αυτοχρισθεί ως παράγων και δη σημαντικός.
Καμία συστολή, καμία αυτοσυγκράτηση.
Καμώματα που σου φτιάχνουν τη διάθεση ακόμα και στις πιο μαύρες μέρες σου.
Η επιτομή της γελοιότητας σε όλο της το παρακμιακό μεγαλείο.

*Σάββατο βράδυ (22/12) και είναι σε εξέλιξη η εκδήλωση του Συλλόγου Παραδοσιακού οικισμού στην καρδιά της Παροικίας.
Ο κόσμος λίγος, ελάχιστος μέχρι τις 9 περίπου, παρά την καλή προετοιμασία των ακούραστων διοργανωτών και την εορταστική ατμόσφαιρα που ήταν διάχυτη.
Σε παρατήρησή μου πως έτσι ήταν (αμέτοχος) ανέκαθεν ο κόσμος της Παροικίας, κάποιος έσπευσε να με "διορθώσει" ισχυριζόμενος πως η βασική αιτία είναι ότι "έχουν φύγει όλοι"...
Είναι αλήθεια ότι στην συνέχεια το πράγμα κάπως έστρωσε και δειλά-δειλά εμφανίστηκαν καμιά ογδονταριά άτομα και έσωσαν την παρτίδα.
Έλα μου όμως που κάτι με έτρωγε και μπήκα στην διαδικασία να πάρω σβάρνα τα μαγαζιά στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν έπεφτε καρφίτσα!
Είναι που είχαν "φύγει όλοι"...

*Η κατάσταση με τα σκουπίδια σε λίγα χρόνια θα είναι μη διαχειρίσιμη.
Ή, σωστότερα, θα είναι εφιαλτική.
Παρά τα ανακοινωθέντα, παρά τις διαβεβαιώσεις και τους καθησυχασμούς αρμοδίων και παρατρεχάμενων τον περασμένο χειμώνα.
Κάποιοι εσχάτως, κάτι άρχισαν ν' αντιλαμβάνονται και να σιγοψιθυρίζουν.
Δεν πειράζει.
Αυτός ο τόπος άλλωστε βρίθει προφητών κατόπιν εορτής.
Καθώς κι Επιμηθέων.
Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα έχουν "ξεχάσει" τις αλλεπάλληλες (από δεκαπενταετίας) εκκλήσεις μου να προχωρήσουν σε άλλο μοντέλο διαχείρισης (Χ.Υ.Τ.Υ.) και θα σπεύσουν να οικειοποιηθούν την πρωτιά ή και την αποκλειστικότητα.
Εκτός της βλακείας εννοείται...
 

Έξι γελοιογραφίες από ένα βιβλίο

Έξι γελοιογραφίες από ένα βιβλίο





Οι γελοιογραφίες αυτές περιέχονται στο άλμπουμ του ΣΤΑΘΗ: «Ένα βήμα μπρος και δυο κωλοτούμπες πίσω», που αποτελεί το χρονικό των τελευταίων ετών της διακυβέρνησης.
Πρωταγωνιστείτε εσείς! (Εκδόσεις ΚΨΜ)

• ΣΤΑΘΗΣ

Ο Παπαδημούλης πιστό "παπαδάκι" του "Ευαγγελίου Σόρος"...

AΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Στόν τόπο πού κρεμοῦσαν οἱ καπεταναῖοι τ᾿ ἅρματα,

κρεμοῦν οἱ γύφτοι [Παπαδημούληδες] τά νταούλια»

Η λαϊκή θυμοσοφία με την παράφραση για τον ευρωβουλευτή Παπαδημούλη, συνοψίζει αυτό που συμβαίνει σήμερα στον τόπο μας.
«Θε μου τι βλέπομεν στις μέρες μας», όπως αναφωνεί ο Πατριδοφύλακας στρατηγός Μακρυγιάννης.
«Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς»... κύριε Παπαδημούλη μου, μεταξύ πολλών και μελετητής του...

Διαβάστε περισσότερα »

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ...

Δύσκολα για τον πολιτισμό, όμως αξέχαστα χρόνια!

ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ

Ο Έλληνας δεν είσαι εσύ: είναι το κάτι άλλο. Ο εχθρός.

Υπάρχει μια νέα πρακτική φίμωσης από το πλέγμα που έχουν δημιουργήσει οι φιλοκυβερνητικές ομάδες κρούσης στο ελληνικό διαδίκτυο.

Αφού η πρακτική του είστε όλοι φασίστες απέτυχε παταγωδώς και μετά από μια ντροπιαστική συγκέντρωση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, οι «πεφωτισμένοι» γκεσταπίτες του διαδικτύου χρησιμοποιούν ως μέσο φίμωσης την οργή των ανθρώπων για μια κυβέρνηση εντελώς αντιδημοκρατική που έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ και που μετέτρεψε την πανελλήνια αντίδραση στην εκχώρηση Ιστορίας σε μυστική διπλωματία και τελικά σε μια συμφωνία την οποία ο Ζάεφ έχει παραβιάσει ήδη πλείστες όσες φορές με δηλώσεις του πολιτιστικού επεκτατισμού απέναντι στις οποίες η Βουλγαρική κυβέρνηση έχει φρίξει.

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε μαζί τους λένε τα κυβερνητικά φερέφωνα και παρουσιάζουν τους διαφωνούντες ως υπανθρώπους βουλιαγμένους στο βούρκο του χειρότερου συντηρητισμού.

Φυσικά και είναι δύσκολο να συζητήσεις με κυβερνητικά φερέφωνα που υπερασπίζονται τις θέσεις τους, κι όταν εννοούμε θέσεις συχνά αυτές είναι καρέκλες που τους διασφαλίζει η διακυβέρνηση Σύριζα.

Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που ανιδιοτελώς υπερασπίζονται την κυβέρνηση, θεωρώντας παντελώς ανορθολογικά ότι αυτή η κυβέρνηση είναι για κάποιο μεταφυσικό λόγο Αριστερή.

Ξεχνούν φυσικά πως το κόμμα που λέγεται Σύριζα έπαψε να υπάρχει το καλοκαίρι του 2015, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, όταν ο Αλέξης σε μια παρατεταμένη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, ξήλωσε όλους τους αντιφρονούντες και συνέχισε στη δημιουργία ενός προσωποπαγούς κόμματος που στελέχωσε με ξέφτια του πολιτικού μας συστήματος.

Δεν χρειάζεται φυσικά να ανησυχούμε για τον Ζάεφ τόσο. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, διάσημη για το «λιάζονται», κυριολεκτικά πεφωτισμένο, μας δείχνει τον Δρόμο: Σε πρόσφατη, πεφωτισμένη της ομιλία στη Βουλή λέει πως ο αποκλεισμένος κοινωνικά πολίτης «χάνει λοιπόν την κοινωνική ταυτότητα. Και έρχεται η ακροδεξιά και του δίνει την εθνική ταυτότητα. Του λέει δεν πειράζει, σου δίνω εγώ ένα άλλο εμείς, που λέει εμείς είμαστε Έλληνες, εμείς είμαστε Γάλλοι. Και ο εθνικισμός, κυρίες και κύριοι, για να λειτουργεί, χρειάζεται εχθρούς. Αν δεν έχει εχθρούς πεθαίνει, συρρικνώνει σαν μπαλόνι που ξεφούσκωσε. Και μεις δόξα τω θεώ από εχθρούς; Μακεδόνες, Αλβανούς, Τούρκους, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους… Όλους ρε παιδιά».

Αν και δεν θέλω να κάνω τον νοόμπατσο, πρέπει να σημειωθούν κάποια σημεία στην ομιλία της Τασίας, που δεν είναι τόσο προφανή όσο η ευκολία με την οποία χαρίζει τον όρο Μακεδόνας.

Δεν δίνει η ακροδεξιά την εθνική ταυτότητα στους κατοίκους μας χώρας. Την δίνει η ιστορία τους και η γλώσσα τους.

Η αναφορά στους Γάλλους στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής ρητορείας της Τασίας έρχεται τη στιγμή που τα κίτρινα γιλέκα ανακατώνουν την τράπουλα των ελίτ. Τυχαίο;

Λέει η Τασία: «Σου δίνω ένα άλλο εμείς που λέει εμείς είμαστε Έλληνες.»

Το άλλο εμείς είναι οι Έλληνες; Είναι άλλο το Έλληνας;

Η Τασία καθιστά ξεκάθαρη την πηγή της συριζαϊκής σκέψης:  Οι Έλληνες είναι το άλλο. Και κάθε εθνική ταυτότητα είναι ακροδεξιά κατασκευή. Τα λέει χίμα και σταράτα η Τασία.

Στη συνέχεια, η κυρία Χριστοδουλοπούλου συνεχίζει υπονοώντας πως ο εθνικισμός κατασκευάζει φανταστικούς εχθρούς:

«Ο εθνικισμός, κυρίες και κύριοι, για να λειτουργεί, χρειάζεται εχθρούς. Αν δεν έχει εχθρούς πεθαίνει, συρρικνώνει σαν μπαλόνι που ξεφούσκωσε... Και μεις δόξα τω θεώ από εχθρούς; Μακεδόνες, Αλβανούς, Τούρκους, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους… Όλους ρε παιδιά»

Όλα αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση Ράμα απαλλοτριώνει περιουσίες Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, αν μου επιτρέπετε κύριοι Συριζαίοι τη χρήση του όρου Έλληνα.

Την ώρα που η Τουρκία χθες μόνο έχει κάνει 107 παραβιάσεις εθνικού εναερίου χώρου.

Αλλά φυσικά και ο όρος εθνικός εναέριος χώρος είναι εθνικιστικός και κατασκευή.

Και το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Τι κι αν οι Τούρκοι θέλουν και τα ψάρια του και τα νησιά του;

Όπως και η κατοχή του Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα είναι κι αυτή στο εθνικιστικό φαντασιακό μας.

Μια κατάφωρη στρέβλωση της ιστορικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας συμβαίνει από την κυβέρνηση αυτής της χώρας και οι υποστηρικτές της είναι περήφανοι για αυτή.

Και δεν το κρύβουν. Αντίθετα, το διατυμπανίζουν: Νιώθουμε υπερήφανοι που είμαστε ανθέλληνες.

Πέτρος Αργυρίου

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/12/2018